دكتر لودويك زامِنهوف، مبتكر لهستاني در 15 سپتامبر 1859م در لهستان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود در دبيرستان، وارد دانشگاه شد و در رشته چشم پزشكي فارغ التحصيل گرديد. با اين حال وي به علم لغت علاقه‏مند بود و در اين رشته به مطالعه پرداخت. زامنهوف از آن پس به تحقيق پرداخت و در 26 سپتامبر 1887م براي پايان دادن به اختلافات زبان‏هاي گوناگون، زبان مخصوصي را با توجه به ريشه لغات همه زبان‏هاي اروپايى به وجود آورد و آن را اسپِرانْتو به معني اميد ناميد. اين زبان، داراي 16 قاعده بسيار آسان و زبان تفاهم بين‏المللي است. اسپرانتو طبق آخرين روش‏هاي كدگذاري علمي، ساخته شده‏است تا همه مردم جهان، حتي افراد كم هوش يا نابينايان و ناشنوايان نيز بتوانند آن را به آساني فراگيرند و با هم تفاهم برقرار كنند. امروزه متوجه شده‏اند كه اسپرانتو، بهترين زبان براي كار كامپيوترها و ماشين‏هاي ترجمه است و سريع‏ترين، ارزان‏ترين و مطمئن‏ترين وسيله انتقال اطلاعات علمي به سراسر جهان، به ويژه براي كشورهاي كم درآمد و كم رشد است. آساني زبان اسپرانتو به اندازه‏اي است كه بسياري از افراد، آن را حتي در كمتر از يك‏صد ساعت فرا مي‏گيرند. به خاطر كُدها يا علامات دستوري، قواعد اسپرانتو، جنبه بصري و سمعي بسيار ساده دارد. لغت‏نامه بزرگ اسپرانتو، با پانزده هزار كلمه و 142 آوند، داراي دو ميليون و يك‏صد و سي هزار واژه است كه اين مقدار واژه، بيش از چهار برابر واژه‏هاي بزرگ‏ترين فرهنگ انگليسي است كه حدود چهارصد و نود هزار واژه دارد. با اين حال و با وجود استقبال ملل دنيا از زبان اسپرانتو، به علت مخالفت دول مختلف به ويژه دولت‏هاي استعمارگر انگليسي زبان، زبان اسپرانتو بين‏المللي نشد. دكتر لودويك زامنهوف سرانجام در 14 آوريل 1917م در 58 سالگي درگذشت. (ر.ك: 26 سپتامبر)